Kennslukonan og kjarabaráttan Hulda María Magnúsdóttir skrifar 28. september 2016 15:43 Um daginn stóð ég uppi á borði, íklædd kjól, að reyna að koma skjávarpanum í kennslustofunni minni í lag. Á meðan ég dundaði við þetta grínaðist ég með það hvort þetta væri nú ekki lýsandi fyrir fjárhagsstöðu Reykjavíkurborgar (ekki við sjálfa mig heldur foreldrana sem voru mættir á fund og fylgdust með mér). Það var hlegið, skjávarpinn hrökk í gang og ég gat haldið kynningarfund. Ég var samt ekki að segja neinn brandara. Þrátt fyrir yfirlýsingar borgarstjóra um að X mikið af peningum hafi verið sett í skólakerfið á undanförnum árum verða kennarar lítið sem ekkert varir við það. Það að eitthvað hafi mögulega skánað þýðir ekki að það sé komið í lag. Að tengja það saman að ekki sé hægt að halda uppi ákveðnu þjónustustigi vegna kjarasamninga grunn- og leikskólakennara er hrein móðgun! Í alvöru talað! Get ég ekki fengið launahækkun nema þjónustan við barnið mitt verði skert? Í hvers konar veruleika á ég að fá samviskubit yfir því að vilja sanngjörn laun fyrir vinnuna mína? Krafan í stéttinni núna er 5 ára háskólanám til að fá réttindi sem grunnskólakennari, meistarapróf er skilyrði og það á einfaldlega að borga almennilega fyrir það, punktur. Fyrir þremur árum skrifaði ég opið bréf til borgarfulltrúa í Reykjavík og bauð þeim að koma í heimsókn til mín í kennslustofuna. Reyndar bætti ég um betur og bauð þeim að skipta við mig í eins og viku eða svo, aðeins að leyfa þeim að prófa kennslustofuna (og mér að prófa ráðhúsið). Það er skemmst frá því að segja að enn hefur ekki neinn borgarfulltrúi heimsótt kennslustofuna mína (eða kaffistofuna í skólanum) eða reynt sig við kennsluna. Það er greinilega mun auðveldara að tala um hlutina en að finna þá á eigin skinni. Svo ég leyfi mér að sletta: „If you can´t walk the walk, don´t talk the talk!“ Ekki segja mér að þið vitið af álagi á kennurum, að það þurfi að bæta hitt og þetta og alls konar. Ég veit þetta allt saman og það þarf ekki að segja mér frá því, það þarf ekki að segja neinum kennara frá því. Það sem þarf er að gera eitthvað í því! Hvernig væri að kjörnir fulltrúar myndu leggja það á sig að koma skipulega í heimsóknir í skólana? Þá er ég ekki að tala um tyllidagaheimsóknir með ræðuhöldum og myndatökum heldur alvörunni heimsóknir þar sem talað við kennara og staðan á gólfinu skoðuð! Ég veit að skólakerfið er ekki það eina í borginni sem þarf að reka en ég veit líka að það er hlutfallslega mjög stór hluti og það mætti því væntanlega eyða hlutfallslega góðum tíma borgarfulltrúa í að tala við fólkið sem heldur því uppi! Það er líka ekkert sem bannar sveitarfélögunum að semja hvert við sína kennara og þannig skapa sína eigin stefnu í skólamálum. Að verða sveitarfélagið sem er eftirsóttur vinnustaður fyrir að leggja metnað í að vera í fremstu röð á landinu. Þá er ég ekki að vísa í einhver meðaltöl úr samræmdu prófunum heldur að þörfum nemenda sé sinnt á viðunandi hátt og kennurum búnar aðstæður til að geta mætt þessum þörfum. Það er því miður ekki staðan í dag og ég leyfi mér hér með að skora á minn vinnuveitanda, stærsta sveitarfélag landsins, að fara á undan með góðu fordæmi og sýna í verki að Reykjavík vill raunverulega eiga og viðhalda góðu skólastarfi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson Skoðun Skoðun Skoðun Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson skrifar Skoðun Barningur smáframleiðenda Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Erum við í ofbeldissambandi? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Ó nei, ekki aftur! Leyfisveitingar fyrir Hvammsvirkjun Margrét Erlendsdóttir skrifar Skoðun Siddhi: Yfirnáttúrulegir hæfileikar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Innviðaskuldin mikla Grímur Atlason skrifar Skoðun Umsókn um stöðu kennara í (vonandi) nálægri framtíð Heiða Ingunn Þorgeirsdóttir skrifar Skoðun Sögur Hannesar Hólmsteins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Hvað gerist svo? Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hernaðurinn gegn skólunum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Látum gusta um sjónvarpssalina og loftum út á Alþingi Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Hegðaði sér eins og einræðisherra Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hættum við að geta hugsað? Þorsteinn Siglausson,GPT-4 skrifar Skoðun Að leita langt yfir skammt Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Kveðja frá „lata“ kennaranum sem er „alltaf í fríi“ Elva Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar Skoðun Að lifa sjálfstæðu lífi Ágústa Arnar Sigurdórsdóttir skrifar Skoðun Menntaumræða á villigötum Gunnlaugur Magnússon skrifar Skoðun Af hverju þarf ég alltaf að vera í kaffi hjá Bjarna og Simma? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Sjá meira
Um daginn stóð ég uppi á borði, íklædd kjól, að reyna að koma skjávarpanum í kennslustofunni minni í lag. Á meðan ég dundaði við þetta grínaðist ég með það hvort þetta væri nú ekki lýsandi fyrir fjárhagsstöðu Reykjavíkurborgar (ekki við sjálfa mig heldur foreldrana sem voru mættir á fund og fylgdust með mér). Það var hlegið, skjávarpinn hrökk í gang og ég gat haldið kynningarfund. Ég var samt ekki að segja neinn brandara. Þrátt fyrir yfirlýsingar borgarstjóra um að X mikið af peningum hafi verið sett í skólakerfið á undanförnum árum verða kennarar lítið sem ekkert varir við það. Það að eitthvað hafi mögulega skánað þýðir ekki að það sé komið í lag. Að tengja það saman að ekki sé hægt að halda uppi ákveðnu þjónustustigi vegna kjarasamninga grunn- og leikskólakennara er hrein móðgun! Í alvöru talað! Get ég ekki fengið launahækkun nema þjónustan við barnið mitt verði skert? Í hvers konar veruleika á ég að fá samviskubit yfir því að vilja sanngjörn laun fyrir vinnuna mína? Krafan í stéttinni núna er 5 ára háskólanám til að fá réttindi sem grunnskólakennari, meistarapróf er skilyrði og það á einfaldlega að borga almennilega fyrir það, punktur. Fyrir þremur árum skrifaði ég opið bréf til borgarfulltrúa í Reykjavík og bauð þeim að koma í heimsókn til mín í kennslustofuna. Reyndar bætti ég um betur og bauð þeim að skipta við mig í eins og viku eða svo, aðeins að leyfa þeim að prófa kennslustofuna (og mér að prófa ráðhúsið). Það er skemmst frá því að segja að enn hefur ekki neinn borgarfulltrúi heimsótt kennslustofuna mína (eða kaffistofuna í skólanum) eða reynt sig við kennsluna. Það er greinilega mun auðveldara að tala um hlutina en að finna þá á eigin skinni. Svo ég leyfi mér að sletta: „If you can´t walk the walk, don´t talk the talk!“ Ekki segja mér að þið vitið af álagi á kennurum, að það þurfi að bæta hitt og þetta og alls konar. Ég veit þetta allt saman og það þarf ekki að segja mér frá því, það þarf ekki að segja neinum kennara frá því. Það sem þarf er að gera eitthvað í því! Hvernig væri að kjörnir fulltrúar myndu leggja það á sig að koma skipulega í heimsóknir í skólana? Þá er ég ekki að tala um tyllidagaheimsóknir með ræðuhöldum og myndatökum heldur alvörunni heimsóknir þar sem talað við kennara og staðan á gólfinu skoðuð! Ég veit að skólakerfið er ekki það eina í borginni sem þarf að reka en ég veit líka að það er hlutfallslega mjög stór hluti og það mætti því væntanlega eyða hlutfallslega góðum tíma borgarfulltrúa í að tala við fólkið sem heldur því uppi! Það er líka ekkert sem bannar sveitarfélögunum að semja hvert við sína kennara og þannig skapa sína eigin stefnu í skólamálum. Að verða sveitarfélagið sem er eftirsóttur vinnustaður fyrir að leggja metnað í að vera í fremstu röð á landinu. Þá er ég ekki að vísa í einhver meðaltöl úr samræmdu prófunum heldur að þörfum nemenda sé sinnt á viðunandi hátt og kennurum búnar aðstæður til að geta mætt þessum þörfum. Það er því miður ekki staðan í dag og ég leyfi mér hér með að skora á minn vinnuveitanda, stærsta sveitarfélag landsins, að fara á undan með góðu fordæmi og sýna í verki að Reykjavík vill raunverulega eiga og viðhalda góðu skólastarfi.
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar
Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun