Innlent

Dýragjafir: Ól páskaunga upp í barnaherberginu

Litli unginn í pappakassanum varð fljótt að bústinni hænu
Litli unginn í pappakassanum varð fljótt að bústinni hænu Mynd úr safni
„Minnisstæð er unga stúlkan sem fékk páskaunga að gjöf í gæludýraverslun og ól hann upp í pappakassa í herberginu sínu í Reykjavík. Henni þótti mjög vænt um hann. Unginn var orðinn að bústinni hænu eftir nokkra mánuði sem vappaði um íbúðina og verpti eggjum og dritaði á víð og dreif,sem sagt ekki stofuhæf. Þá leitaði stúlkan hjálpar, vildi koma vinunni sinni á lítið hænsabú, alls ekki á búravætt verksmiðjubú. Blessunarlega tókst það og stúlkan fékk hjálp frá foreldrum sínum við að flytja hænuna í ný heimkynni sem hentuðu henni betur."

Þetta segir Ólafur R. Dýrmundsson, formaður Dýraverndunarsamtaka Íslands í nýjum pistli á vef samtakanna um dýragjafir.

Gríngjafir eða hrekkur

„Alþekkt er að ýmis dýr séu gefin, trúleg oftast með góðum hug, en einnig sem eins konar grín eða jafnvel hrekkur og fíflaskapur. Með öðrum orðum þá kemur það því miður oft fyrir að ekki er litið á dýr sem lifandi tilfinningaverur heldur sem hluti og þá getur farið illa," segir Ólafur.

Hann leggur áherslu á að það sé mikil ábyrgð að gefa og þiggja dýr. „Venjulega eru dýrin færð eigandanum milliliðalaust, jafnvel mjög óvænt, þannig að móttakandinn veit ekki hvernig á að bregðast við. Nýlega var í fréttum greint frá hörmulegu máli erlendis þar sem lítill hvolpur var póstsendur í litlum, lokuðum kassa og var nær dauða en lífi þegar hann barst móttakandanum, óvænt," segir Ólafur.

Vanrækt hross

Til of mikils er ætlast að seljendur dýra geti alltaf séð fyrir hvort dýrin frá þeim fari á góða staði því að í framhaldinu ganga þau oft kaupum og sölum, sértaklega hross. Ólafur segir frá því að á ársfundi Norræna dýraverndarráðsins í Kaupmannahöfn í sumar sögðu sænsku fulltrúarnir að í Svíþjóð, sem flytur inn fjölda íslenskra hrossa ár hvert, væri áberandi hve mörg vanfóðrunar- og vanrækslumál varðandi hross tengdust íslenska hestinum. Það væri einkum vegna þess að þeir væru sagðir svo harðgerðir og hraustir að þeir þyrftu ekki reglubundið eftirlit og fóðrun að vetrinum eins og önnur hross. Þarna er greinilega þörf bættrar fræðslu og upplýsinga.

Greinina má lesa í heild sinni á vef Dýraverndarsamtakanna með því að smella hér.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×