Myndlist er ekkert annað en samtal við þá sem skoða

Næsta laugardag verður opnuð sýning Sigurðar Magnússonar listmálara í Héðinshúsinu við Seljaveg undir yfirskriftinni Umbrot. Sigurður lauk námi frá MHÍ árið 1991 en framhaldsnámi frá Goldsmiths College, University of London, 1994 og MA-prófi í listmálun frá Central Saint Martins, College of Arts and Design, The London Institute, 1995.

Það eru tólf ár frá því Sigurður hélt síðast sýningu og hann segir að hann hafi haft afar gaman af undirbúningi sýningarinnar. „Þó svo það sé svona langt um liðið frá síðustu sýningu þá lagði ég aldrei frá mér pensilinn á þessum tíma. Ég hef haft mikla ástríðu fyrir listinni en líka ýmsu öðru og það hefur sitthvað truflað mig og tekið af mér tíma síðustu ár.“

Á þessari sýningu sem hefur látið bíða lengi eftir sér er Sigurður að sýna um tuttugu málverk. „Þetta er mest allt olía á striga en einnig á pappír og á krossvið en striginn er nú fyrirferðarmestur. Ástæðan fyrir því að ég kalla sýninguna Umbrot er í fyrsta lagi að það eru að eiga sér stað ákveðin umbrot í myndlistinni minni, ég er að mála svolítið öðruvísi en áður. Núna nota ég sterkari liti en ég var með í eldri verkum en þá var blái liturinn ríkjandi en nú eru litirnir orðnir heitari. Að auki þá er fígúran komin úr þessum verkum þar sem þetta eru meiri abstraktsjónir en áður.“ Sigurður hefur á orði að honum finnist líka vera ákveðin umbrot í veröldinni. „Þau sjást kannski að einhverju leyti í þessum verkum og þá er ég sérstaklega að vísa til veðrabreytinganna sem við erum að upplifa. Það er margs konar veður í þessum myndum mínum.“

Sigurður segir að það sé erfitt að segja til um það hvað kalli fram slíkar breytingar í því sem hann er að fást við en nefnir þó að honum hafi fundist abstraktsjónin henta sér betur. „Þegar ég fór að fást við þessa sterkari liti þá lá abstraksjónin nærri en ég nefndi þetta með veðrið og ég var að mála þetta mikið til í sumar undir þessum endalausu fréttum af veðrabreytingum í veröldinni. Slíkt hefur áhrif á mann og því er til að mynda ein myndin kölluð Irma eftir stormi sem fór nærri því að færa heilu eyjarnar í kaf.

Myndlistin er ekkert annað en tungumál eða ákveðið samtal sem maður er að eiga við þá sem skoða myndirnar. Og fyrir vikið þá er eins og í allri slíkri samræðu óhjákvæmilegt að allt sem er að gerast í kringum mann dragist inn í samtalið og birtist á einhvern hátt í myndunum.“

Aðspurður segir Sigurður að í verkum hans hafi alltaf birst með einhverjum hætti áhrif frá íslenskri náttúru. „Ég þekki vel sveitirnar fyrir austan, sandana og hraunin og víðátturnar og ég veit að margt þaðan situr í manni. Ég var þarna í sveit á sumrin árum saman sem barn og unglingur og starfaði einnig á hálendinu um árabil. Þar voru þessar víðáttur eins og fyrir austan og þar sem ég hef búið lengst af á Álftanesinu sem höfðu óhjákvæmilega áhrif á mann. Það er bara þannig.“

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 7. desember.